κολεούχος

ο

δερμάτινο εξάρτημα τής ιπποσκευής στο οποίο έδενε ο ιππέας με ιμάντες τον κολεό, τη θήκη τού ξίφους του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κολεός «θήκη ξίφους» + -ούχος (< έχω), πρβλ. κλειδ-ούχος, τιτλ-ούχος. Η λ. μαρτυρείται από το 1870 στον Γρηγόριο Χαντσερή].